Hollands Maandblad. Jaargang 2002 (650-661)

[p. 23]

Paul Gellings

Achter de horizon

Voorbij de laatste tuinen begint de aarde
te glooien onder een leger van maïs.
Dan aardappelvelden als vergeten

matrassen op braakland, populieren
en vlieren, de spoorlijn, een akker
waar het graan van af is geslagen.

Over de laatste weiden drijft nevel
mijn kant uit en daarachter
al is het september, zakt de zon

in daken, in muren, tussen
hekken die staan te roesten
aan de andere kant van de stad.

Daar slapen mijn vrienden
onder hun stenen. Ze komen
niet terug. Ze komen alleen

terug als ik slaap en niet
weet dat ik slaap. In het
donker, achter de horizon.

[p. 24]

November

De maand begon dit jaar met taaie zomer,
loom nog en ook lauw, zonsverduistering
pastelgetint, oudblauwe en oudroze
poppenhuizen aan de horizon.

Er was uitgebreid gestorven en ook
godsgruwelijk voorbijgegaan door
oude mensen en door dingen.

Vergankelijkheid die om zich
heen vrat als een draak. Niet
één seconde die er niet aan ging
in zijn hete adem. Het hier en nu
ondenkbaarder dan ooit.

Met Allerzielen kwam de rust.
Bokalen met chrysanten hielden
de wacht op tegelvloeren in het bos.
Dodenakkers van gepolijst graniet.

Condens onttrok de bloemen aan
het oog. Ze kregen zwarte voeten,
koudvuur in een troebel badje.
De winter echter liet nog even
op zich wachten.

Nu trilt het laatste blad als een
vergeten zakdoek in een magere
hand die probeert vaarwel te
zeggen terwijl hier niemand is
om naar te wuiven. Oranjerood
tegen een porseleinen hemel.

Alle terrassen in de stad bijeen gerold
en in serres opgeslagen. De zon ziet
bleek, soms slaat de maan een wak
dwars door de wolken. De stormen
van dit jaar - zij woedden binnenshuis.

[p. 25]

 

Nu trilt het laatste blad waarin de

 

kleur gaat doven. Loslaten zal het,

 

vallen en met andere verfrommeld

 

verdwijnen tussen bomen of eindigen

 

op een grote berg lotgenoten.