Hollands Maandblad. Jaargang 2002 (650-661)



[pagina 22]
Tjokvol apoptose Leo Vroman Wat ik sinds voor mijn weten weet is dat dit lichaam naar mij heet, maar nooit zal ik dat zoemen horen waarmee ik dagelijks word herboren van duizenden cellen per seconde uitgevochten of nodeloos die door boodschappers gevonden bericht ontvangen, en het Woord van Lichaam is: Pleeg zelfmoord. Dit is het wonderbaarlijk sterven zonder waarlijk te bederven. Zij verpakken hun kleine organen in zakjes en dan zal hun huid als een bloesem open gaan en die zakjes zeilen daar dan uit dank zij deze apoptose, ten bate van andere onderdanen door dit Lichaam uitverkozen. Zo houdt dit Lichaam zich nog stand alsof het zo is bedoeld met een inwendig wrede hand die het Zelf niet eens voelt. Weet wel; dit weet het zelf niet, en toch ontwakend in de nacht kijkt het naar buiten en het ziet met lichtjes uitgestippeld land en daarboven een grote maan en het lichaam trekt even zijn billen dicht en keert zich naar je toe, ziet het maanlicht stromen over je gezicht vol dromen, en waar ik steeds weer niet aan wen is dat dit alles toch vergaat want meer dan waar je uit bestaat heb ik lief met meer dan ik ben.