Hollands Maandblad. Jaargang 2002 (650-661)

[p. 32]

Nazroel Moeniralm

Christen

Dus ik was zaterdagavond lekker aan het stappen met mijn nicht en twee
van mijn neven. Lekker chillen en lachen, totdat er plots een kleine skater
(ex-vriend van mijn nicht, waar ik niks vanaf wist) op mij afstapt.
Achter hem vier grote klerenkasten met een kwaaie blik.
‘Zo, jij bent nu dus de nieuwe vriend van mijn vriendin?’ roept hij mij toe.
Ik zeg: ‘He vriend, doe rustig. Wat wil je van mij?’
‘Mijn vriendin inpikken hé...’
De klerenkasten stappen naar voren. En de skater geeft mij met zijn vlakke
hand een klap op mijn wang.

Maar ik geloof niet in de Bijbel, de heilige Drie-eenheid en de kerk.
Ik ben geen Christen.

Dus ik heb hem gesloopt.

[p. 33]

Hoop doet leven

En... uuhhh...
terwijl ik keek naar die oude vrouw,
gepakt in drie dekens,
in haar laatste uren
op het sterfbed,
realiseerde ik mij
dat mijn tijd ook zo zal komen.
En dat ik dan
ook
(hopelijk nog steeds onoverwonnen)
terug kan kijken
naar één of andere
kleine,
lelijke,
onwetende,
(hopelijk volbloed)
zwarte rukker,
die
(hopelijk zorgeloos)
het leven inkijkt.