Hollands Maandblad. Jaargang 2001 (638-649)

[p. 12]

Piet Gerbrandy

ik trek mij terug in dit
lichaam dit voorwerp van zorg
en humeuren

vroeg in het jaar had je bloed
als je viel warm welde het op
uit knieën de later beroemde

na tuinfeesten spuwde je gal
in de morgen smaak van dartel
getong in je rokende hemel

slaat hagel neer dooft haard
slaat weemoed kut op dirk
slaat dorst in weerzin om

slijm dat je loost vloekt
bij sneeuw bij kloek vozende
interieuren

droog gelegd loop ik mijn loop in
spelonken tussen krimpende
organen roep ik mij ik mij.

[p. 13]

 

besprong je een water jij

 

met je longen vol vroegere

 

lucht die zo oud als -

 

 

 

had ik maar toen ik je twintig jaar her -

 

 

 

want ik adem zelfde

 

rivier nog ik spartel in eendere

 

zuurstof mijn banen -

 

 

 

mijn benen je zwoegende

 

bos in heerszucht van windkracht

 

 

 

op heuvels waar onweer toen

 

ik je had ik maar hameren bleef

 

 

 

stamelend oud als de lucht

[p. 14]

 

wat in je wil uit wat je aan hebt?

 

 

 

vis in je kind ziet zee wanneer wind

 

opsteekt en avond grijpt aan

 

tussen schrijnende helm en schelpgruis

 

dringt in je eeltloze kussens

 

 

 

dorst in je huid proeft weerlicht na

 

middag van stof die in poriën drong

 

als meeuw nog krijst want nog boven

 

roffel van regen uit komt

 

 

 

man in je lijf ziet vrouw die geen

 

doeken om opening windt als bast

 

opvlamt in maanloze avond en gras

 

ritselt strijdbaar maar zacht

 

 

 

ziel in je lijk ziet graf in wandelend

 

golven van zand wanneer vis is

 

geroosterd en vloed slokt wrakhout

 

slijpt schelpen tot grit

 

 

 

dat in je wil uit wat je aanhebt