Hollands Maandblad. Jaargang 2001 (638-649)

[p. 12]

Piet Gerbrandy

Houd vast, vent, je bent nog maar even.

Wat onder haar hemd
hangt bongerd voor handen
verboden voor wazige vlammend inhalige

ogen - steek ze uit, man, bevrijd je van strop.

Keel gulzig bewust
zijn, wring wijf uit je lobben,
lul, dijt ze nog, spoedig verpapt ze.

Haar woord is niet wijs,
is onnozel, dooraderd wit adelend
vlees aan vervaarlijk neer buigende tak.

Ze is damp uit de hals van je duchtig bekoelende bierfles.

[p. 13]

 

Wortelstok spreidt knollen in je

 

leden die men delgt. Geen luis,

 

geen pier die het nog redt.

 

 

 

Vormt pijn je merg, denk toevlucht tot je

 

hulsel, maak het bot. Wees dankbaar nog je

 

kramp van gretige spieren.

 

 

 

Geen mier is het, zijn vraatzucht holt

 

bast uit, hij bouwt gebergten.

 

 

 

Smeer was op die pijp, zucht zacht, adem uit

 

blazend in, doe trillen waar dieren in woonden.

 

 

 

Zie, blos op je stem, het is leegte die adem doet zingen.