Hollands Maandblad. Jaargang 2001 (638-649)

[p. 16]

Margreet Schouwenaar

Voorhang

Hier staat voldongen het heden
met niets om over te spreken.
Geen woord om te wennen. Een God
kan zonder, zijn tafel is beschreven
met de letter van een wet die eenmaal
geleefd zich tegen moet spreken.

Zwijgen dus in iets als zin. Geen
woord voor ogen. Geen uitzicht open.
Niets beslaat. Niets breekt. Het is
vandaag de stilte die eeuwig heet,
die een onafzienbare regel bemeet
waar staat te lezen dat men

het onthouden moet vergeten, dat men
het leven ten eerste moet leven.
Steen voor steen. Stoel na stoel.
Dat men de letters moet bemuilen,
moet scheuren om namen te laten
staan als gestalten in een deur. Iets

of iemand wordt verwacht. De deur
is open. Kamer bij dag. Bladerend
licht. Niets op het eerste gezicht.

[p. 17]

Fragment

Een moeder deint in de zee. Een net
behoudt haar aangekochte krullen.
Haar borsten op het waterdek wiegen
zedig. Zedig zonder meer als staat zij

in een werkpak temidden van
de stilte. Als vraagt zij zich af
waar te beginnen in het platte vlak.
Fragment van een overzicht: zij oefent

het offeren. Haar doel is onbekend.
Haar hoop haast willekeurig. De hoeven
van haar lijdzaamheid slaan nauwelijks
sporen. Alles is gebeurd, alles is

gevormd. Het eten voor de mand.
Het broodje voor de mond. Het tentje
voor aan zee. Het kind, tussen de voetstappen
aan de waterkant, zwaait met plompe handjes.

Fragment uit een stilstand: wat onder zit
komt voor een oog niet boven. Een moeder
lacht in een aanhoudend, in een voortdurend
pogen haar tanden bloot. Voor later

de foto.