Hollands Maandblad. Jaargang 2000 (626-637)

[p. 16]

Sneeuwwitje
Marianne Los

Eens, vóór je schoonheidsslaap begon,
vond je een dikke rups in 't gras;
je deed die in een bak van glas
waaruit ze niet ontsnappen kon.

Ze wou niet eten, maar omspon
haar lijfje met een stijve jas;
het leek of ze gestorven was
en opgelost in haar cocon.

En haast had je die weggedaan...
toen, met een knisterend geluid,
kwam er een lichte vlinder uit.

Je hebt dezelfde weg te gaan -
geen prins doorbreekt je spiegelruit,
jij moet het glas aan scherven slaan.

[p. 17]

 

Rondom mijn vesting is een gracht,

 

er is een smalle ophaalbrug;

 

kom, loop erover, doe het vlug,

 

ik heb zo lang op je gewacht.

 

 

 

Dit is de poortdeur, zwaar en stug;

 

je kent het wachtwoord, zeg het zacht -

 

nu is mijn vesting in je macht,

 

zo geef je mij de vrijheid terug.

 

 

 

Hier sta ik, op het binnenplein,

 

gekleed in zijde en fluweel;

 

ik leid je rond op mijn terrein,

 

 

 

kijk om je heen, ik heb zo veel...

 

mijn trotse houding is maar schijn,

 

want ik wil ingenomen zijn.