Hollands Maandblad. Jaargang 1999 (614-625)

[p. 29]

Sjef Welling

Ik mag kijken. Moet wel.
Pudding en lollies liggen
dwingend onder tricot en ruches.
Schichtig schaamdelen lezend
als verregend pornoblad
versnipperd in de stegen.

Uit hun kleren gedonderd:
kleedkamerlichamen met
jaarringen en oognoesten.
Bange spanning voor
de evenwichtsbalk van
zien en aanraken.

De aanblik eeuwig vasthouden.
Poseren tot het niet meer hoeft,
niet meer kan, niet meer vruchtbaar blijkt.

Het - gaat snel
trillend rammelend als konijnen
speelgoedbeesten met
ijzeren sleutels in de rug.

[p. 30]

Epiteel

Ze is een vrouw achter haar epiteel.
Ze is wel prettig om naast te liggen.
En als ze mij binnenlaat
dan schenken wij elkaar wat in
loom in de middag of morsend in de nacht.

Ik spreek haar wel eens zo in het voorbijgaan
als ze alles heeft gedaan, alles gelezen, zichzelf
heeft gekeurd en haar vochtigheid driftig heeft bewerkt.
Dan lijkt elk woord van haar stembanden af te rollen
maar liggen de zinnen als patiencekaarten in de kamer.

Of ik haar begrijp doet er niet zo toe
zoveel is er niet om te hebben en om te geven.
Zolang ik in haar kan liggen tot zij ophoudt.
Zo kom je ze niet vaak tegen.