Hollands Maandblad. Jaargang 1999 (614-625)

[p. 12]

Paul Gellings

Lavendel

Het keerpunt in de zomer is deze
slapeloze nacht. In verre wissels
slaan treinen onafgebroken twaalf
uur. Koudsatijnen dauw over
de daken en de straten.

We hebben alles achter ons: onweer,
mieren. We zijn thuis en hopen
op een lauw en luw september.
(Maar in de kronen van de bomen
roestte vanmiddag al antiek.)

We hebben alles nu beleefd: van
overspelige hotels tot nevelige kroegen,
grote gevoelens op het strand, zand
op je huid en sigaretten in je adem.
Het mooiste was je zonder naam.

Het keerpunt in de zomer is deze
slapeloze nacht. Er moet opnieuw
een reis worden gemaakt, een siesta
langs ontmantelde stations. Tot
aan een baai van kabbelende zijde.

Of een marktje met fontein,
onbeslapen bed van marmer en
lavendel. We hebben het keerpunt
in de zomer achter ons en moeten
onze dromen gaan verzorgen.

[p. 13]

Muggen

Hier op dit braakland achter
dit uitgemergelde huis wordt
geschiedenis geschreven
in één gonzende wolk.

Lang geleden, lang voor deze
vergeten badkuip met melaatse
kranen en poten en het andere
afval, was hier een moeras.

In de diepte slaapt nog een
reusachtige schoen zonder
veters die vroeger een mens
was. Nu al eeuwen gelooid.

We hebben zijn bloed gedronken
en hem met ander bloed weer
vermoord. Het bad en het huis
zullen verdwijnen. Wie weet

komt er een parkeerplaats voor
hoeren en spuiters, mantel der
liefde van gebarsten beton.
Maar het is en het blijft

een moeras, op zomeravonden
geregeerd door onze wanhopige
dorst, ons eeuwige gonzen,
onze enige geschiedenis.

[p. 14]

Vlieland

Lied van de golven, van het schuim,
het oude schuim en ook het jonge.
De waterkoude oksel in het duin,
het zout, de zee in onze longen.

December aan de kade. Straat in nevel.
Ver weg in het donker slapen meeuwen
op het water, stil tot in de morgen.
Alle leven uren achtereen verborgen.

Wij zijn een reiziger en niet te laven.
Een fles cognac - het helpt niet meer.
De slaap nog nauwelijks een haven.

Daglicht lokt. Wij zien een zon van ijs.
De wind kolkt om ons heen, doet zeer.
Wij zijn een eiland en op doorreis.