Hollands Maandblad. Jaargang 1998 (602-613)

[p. 47]

Emma Crebolder

Je hebt geluk gehad, vogel

Ik zie het bos vanuit de trein,
het is er stiller dan wanneer
ik in het bos was en
er kwam een trein voorbij.

Achter mij praat een meisje
met haar speelgoedvogel:
‘Papa is van een balk gevallen,
wat is een balk, vogel?

Als je het nu niet zegt
sla ik je dood, wat is dood,
vogel? Als je het nu niet
zegt laat ik je vallen.’

Ik zie het brosse spring-ijs
in de akkervoren, ik
moet verder met de trein.

‘We zijn er,’ zegt de moeder.
‘Je hebt geluk gehad, vogel,’
zegt het kind.

[p. 48]

Er is de plaats

Als ik mezelf door kleine
vensters gadesla:

Zij heeft het licht spaarzaam
aangedaan. Hoe ze in
de erker dwaalt. Hoe de tuin
zich om haar schaart.

Er is een plaats.
Er liggen karkasjes
van reizen, van huid
en haar de kompasjes.

Er zijn de plekken.
Zij raapt wat stof. Brengt
water naar de koffieplant
en telt familie op.

Er is de plaats.
Zij buigt zo diep in het wit.
Plots staat zij achter mij en
zegt: kom nu weer bij me zitten.