Hollands Maandblad. Jaargang 1998 (602-613)

[p. 37]

Drie muzen
Piet Gerbrandy

I

Wij zitten, lui ter hand, op rug
van wijzen danig om ons heen
te denken.

Zo vinden wij de boomgrens
goed geregeld en waarderen
wij ontbreking van de dood.

Dat er de vrouw bestaat
met rondingen van zachtst
graniet, geen koude hoeken

van een zeer kristal, geen
snijdend erts, maar magma
zonder weerga, zint.

Ook dat zij vaak wel weet
waarom iets is.

[p. 38]

II

In dijen hapt men, haring
en genever slokt men gretig
in zich op.

Maar wat met maanlicht in een plas,
met vleermuis die om torren tsjirpt,
de toon van Prez en ergste glimpen

zon? Maar wat met het
ontzettende, dat altoos

altoos elders?

Uit schelle catacomben steunt
een trap zich moe omhoog
naar gat van hemel. Onderaan

een zwarte engel staat. Haar
adem gaat waar men, waar ik

niet bij.

[p. 39]

III

Jaag rok, sluip tuin, blus netel,
lispel fluisterwoord van eer.

Adem niet om het weerloze staan
en zich voegen van ronde
verwonderde borsten ontdaan

hoe de ijzeren moker
huilt in zijn vuisten van eelt.

Ik weet nooit hoe het verder
moet maar doe en hark mijn
plooien in gareel.

Groen maakt zich stil uit
voeten en discreet.