Hollands Maandblad. Jaargang 1998 (602-613)

[p. 34]

Esther N. Segaar

No response

The answeringmachine of zoals de dichter
zegt: de telefoonbeantwoorder
staat altijd aan.

Daar is geen speld tussen te krijgen
en ook geen bericht dat meteen
wordt beantwoord.

Wie moet je zijn om dit te bereiken?

Thuis draait men boodschappen af,
lacht, schrikt, selecteert.
Geen zin,
geen antwoord.

Wie moet je zijn om antwoord te krijgen
binnen een dag?

Toch weer een poging
als om de twee dagen.
Als het niet doordringt,
dan maar frequentie toegepast.
Telt intensiteit?

Pas bij oprechte dwingelandij
- Bel terug, punt - een kleine
kans op succes.

Een volmaakt geschapen godin moest ik zijn
voor één minuutje
direct aan de lijn.

[p. 35]

Gekortwiekt

Uit het oude sprookje weggelopen.
Een goed besluit. Een slecht besluit.
Dan zeven weken stilte.

Zeven weken: geen letter, geen woord
(geen chocola, geen limonade).

Spreken is zo zeldzaam. Zo intiem
wil je niet zijn (niet esthetisch).

Stapels krantenwoorden als cryptogram
waar weinig uit valt te ontcijferen,
hoogstens een slot.

Van een plot geen sprake
eindigen zal het nooit
zomin als beginnen.

Zoek het begin van het begin
in een verbroken verleden.

Wat is de boodschap
die steeds maar uitblijft?

Wat is de onvoltooide zin?