Hollands Maandblad. Jaargang 1998 (602-613)

[p. 15]

Patty Scholten

De octopus

Hier woont een filosoof met geitenogen
en bleke, uitgezakte pukkelwangen.
Medusahoofd vol gruwelijke slangen,
onrustig golvend of juist vastgezogen.

Maar alle zeemansmythes zijn gelogen.
Dit dier zal nooit de Nautilus omhangen.
Alleen de krab versteent, die wordt gevangen.
Het weke dier krimpt om zijn onvermogen

om meer dan kliederaar met inkt te zijn.
Hij bloost om zijn gebrek aan ruggengraat
en maakt zich in zijn nest van stenen klein.

Dan schept hij moed. Met een onhoorbaar schokje
ontplopt hij elke zuigwrat en hij stijgt
omhoog als ballerina in een rokje.

[p. 16]

De steenvis

Een zoekplaatje: ontdek de namaaksteen.
De rots die 't rotste lijkt, dat is de vis
die mediteert hoe stil en hard hij is.
Als je rotsvast gelooft, word je er een?

Met spons en alg begroeid, want die vernis
penseelt de zee. Zijn ogen ver uiteen.
Twee kachelruitjes, waar de vlam verdween,
oranje mica in de duisternis.

Een kleine steenvis heeft het nog niet door.
Met brede vinnen als toneelgordijnen
stijgt hij omhoog en daalt, valt stil, encore!

Wie uit zijn rol valt, heeft niet veel te eten
en ziet de toeschouwers gehaast verdwijnen.
O ja, ik ben een steen. Even vergeten.