Hollands Maandblad. Jaargang 1998 (602-613)

[p. 33]

Pillen en poeders
Jos Versteegen

I

Hij zag het dorp, het reuzenrad,
de schiettent en de suikerspinnen,
de octopus, de carrousel,
de vader, moeder, zuster, broer.

En liep hij door het glaspaleis,
hij stootte zich aan holle spiegel
en valse nooduitgang. Van buiten
barstten de lachjes door het glas.

Hij is het asfalt opgelopen
dat riekte, kleefde, traag bewoog,
en alle auto's claxonneerden.

De laan, de pruiken van de bomen,
het stof dat om zijn voeten hangt,
het huis, de warme keukendeur.

[p. 34]

II

Hij heeft zijn kleren afgelegd
en schuift het douchegordijn opzij
om, kalm en roze, in de cel
het hete water los te draaien.

De tegelwanden zijn bestoomd,
de druppels werken zich omlaag
om aan zijn voeten op te gaan
in 't grote stromen, wit van zeep.

Hij droogt zich aan een palmenstrand.
Hij scheert en kamt en denkt aan niets
als hij de poeders in het glas

laat glijden. Op het koude laken
telt hij seconden, in een geur
van kokoszeep en babyshampoo.