Hollands Maandblad. Jaargang 1998 (602-613)

[p. 20]

Mark Boog

Vier minuten aan een tafel

In de geruststellende nabijheid van een
werkende tap is men groepsgewijs doende
te leven. Men heeft vanzelf of krampachtig
jeugd meegenomen naar voorbij de 25.

Woest moet zijn het opgetelde bloedgedruis alhier,
geconcentreerd het werken der organen.

De opwinding van een avond als deze (18)
voorbij, de verveling vooraf van een avond als deze
(22) voorbij, is er nu verbazing, vlees, vrees
en een genieten als van thuiszijn.

Ieder hart klopt nog hier.
In binnenzak, onder de voet, is weggestoken wankelte.

Dat men dieper schouwt dan gisteren
denkt men altijd, maar toch vooral als men
al vier minuten eenzaam aan een tafel
op een vriend met bier moet wachten.

Verschrikkelijk lichtzinnig schudt men zich.
Weinig bekoopt men. Nog steeds sluit elke ader aan.

[p. 21]

Weer vrij nu

Weer vrij nu,
want lachend om de kooien,
ze vergetend soms,
en in het opgeruimde huis
van een opgeruimde stemming.

Soms een donker grapje,
een verholen glimlach
die geen vreugde toont,
maar verder neergelegd
bij wat daardoor onontkoombaar is,
en wat daardoor weer niet erg is.

Als de vloeren maar leeg zijn,
als de borden maar schoon zijn,
als de koelkast maar vol staat
met voedsel nog houdbaar,
en dan nog wat tijd over, alleen,
dat volstaat.

Een plezierige,
comfortabele manier van wachten,
zonder haast
en bijna helemaal zonder angst.

Zullen we nog wat mooie woorden uitwisselen,
zal ik nog wat dingen mild bespotten?