Hollands Maandblad. Jaargang 1997 (590-601)

[p. 33]

Drie idyllen
Piet Gerbrandy

I

Portieren slaan, house hakt
gekijf en steken.

Luikjes bieden grauwe ballen
veil, snaaks mengt zich zwalpend
maagzuur met geneuzel.

Wildplassers aan de torenvoet,
een oorlog in de hand en enkels
diep verschoten kruit.

De baliekluiver fluimt zijn brakke
pruim ten poel en vergewist
zich nors maar zonder haten.

Daar ijzel miezert in geniep,
nijpt nacht het dorp tot kater,
tot geluk.

[p. 34]

II

Klam drenkt een misten dek
het land, onttrekt verhangen
uiers aan de blik, hoogspanning

snort met laffe overtuiging.
Vers asfalt wordt een vaart,
het jaagpad berm.

Waar onheil makke fietsers
nekt wee varken onder zeil,
gebazel van maden in schenkels.

Plots komt een zon in velgen op
en kijk, pikt kraai schrik ogen uit,
baardstoppels in een plas

die wolken likt.

[p. 35]

III

Het is gedaan. Cilinders
van een onbewogen gras

liggen langs paden, gebaande,
in futloze neerslag te zijn,
er.

Als straks de wereld kantelt
gaan zij zwijgend aan de rol.

Dan weven zij van stroken
gistend gif lijkgroene waden
voor het afgelegde land.

Wees op hoede. Graaf
een kuil maar vast.