Hollands Maandblad. Jaargang 1997 (590-601)

[p. 15]

Peter Ghyssaert

Oude mannen in korte broeken

Ze wandelen heel gemoedelijk voorbij,
hun seizoen is een apart seizoen.
Ze hebben geen behoefte aan een wandelstok,
ze gaan met een reserve aan kracht
begonnen in de winters van hun jeugd.

En als ze stilstaan om naar iets te kijken
staan ze zonder beven stil;
de zon maakt van hun oude, montere, blote benen
iets bijzonders, als een pose
op een plein vol licht.

Maar mooier nog zijn hun gepolitoerde knieën
of de glaswol op hun kuiten.
Zo worden ze bekeken
door bewonderaars die anoniem blijven
terwijl ze zelf met mildheid naar de dingen kijken,
naar de groene bomen en de witte klok

die beter loopt dan zij
en iets vertelt over hun afgezaagde tijd;
zij kennen hem van buiten.

[p. 16]

Het hoofd van Edgar Allan Poe

Eerst verschijnt zijn hoed
(had hij een hoed?)
en dan het hoofd.

Het is een uur of acht 's avonds,
er is geen tram; de rails lopen verloren
in het groen schijnsel van olie.

Het hoofd twijfelt. Het wil
een koets, desnoods een paard;
er is alleen maar neonlicht

en het blijft stil.

Het wordt vijf over acht;
het hoofd verdwijnt;
de nacht begint.