Hollands Maandblad. Jaargang 1997 (590-601)



[pagina 8]
Voor wie dit leert door Leo Vroman Ach ach wat word ik tijdelijk. Ik heb mij alvast voorbereid op mijn onvermijdelijk uiteindelijke onzekerheid. Want als ik ben vergaan zal al wat ik gezegd heb en gedaan wel worden misverlegd en misverstaan als iets anders, en terecht: voordat een eenig uur vergaat staat hier niet meer wat er nu staat. Zo vechten gekken om een land bestaand uit bijbels misverstand en kromt een kind onder wat woorden, een geleerd gezegde dat het verkeerd en half hoorde en nooit meer vergat. En het verval dat zoetjes met mij spot en mij doet zinken van genot is eigenwijs, een redacteur die achter een gesloten deur met een bemiddelend gevoel recht zet wat ik scheef bedoel. Staan in een brief door hete tranen geschreven en half uitgewist niet veel meer woorden dan er staan en dan de schrijfster zelf wist? Mijn taal herleeft ook op den duur verkleefd van stof, verkoold van vuur.
[pagina 9]
Zoals ik doms naar het verkeer kan zitten dijken in de hoop op ee graaf pijnloos ongebuk zo lees ik ook wel een een beer een kers of zelfs een proza smuk in de kinderlijve hoop op eindekijk eens weer een lekkere drukbout, zelfs als ik een kort gewicht heb gemaakt en het verschijt in een tijdschrikt met een drukhout bier en baar en het gelicht onverkenbaar alles kijt naakt ben ik soms dolbij en dek dan met zovezen: er gaat fiets boven lezen! Broeklyn, 4 jan. 1997