Hollands Maandblad. Jaargang 1996 (578-589)

[p. 35]

Gerrit Kleijwegt

Niet thuis

Een vriend zegt over mij ‘hij voelt
zich hier niet thuis’, terwijl ik
juist mijn voordeur heb voorzien
van nieuwe lagen Ceta Bever
die voordeur met de licht verweerde
brievenbus waardoor de merels
fluiten als ze weten dat ik
thuis ben.

Het huis bezit een vrouw en
attributen die mij binden
een schaap woont in de tuin
één achterpoot verdween al
krabbend naar zijn oor,
nooit meer teruggezien,
een schaap kan met drie
poten toe. Hij maakt voor mij
de leesplank overbodig.

Toegegeven, soms wordt er aan
mij getrokken. Ik moet en zal
de bus van 12 uur 10 nog halen.
En tref een buschauffeur die
knaagt aan zijn pensioen en
neuriënd banvloeken uitdeelt
aan de passagiers.

[p. 36]

Afgedaalde toneelspeler

Hij dicteert een pantomime waarin
hij zelf de haas speelt, hij leeft zich in
zijn bovenlip raakt al gespleten
het spreekverbod komt hier goed uit.

Hazeapplaus verwacht hij uit de zaal:
geruis van lange voorpoten die elkaar
raken als de staartveren van een hond,
geklik van nagels en oren die bewegen.

Maar je verraders slapen nooit
in de zaal alleen wuivende oren
roodpluchen korenveld met opgebonden schoven
hij houdt zich aan zijn rol en vraagt
met ogentaal waarom
‘Jij bent niet geschikt voor hoger leven,’
klinkt het als één stem.