Hollands Maandblad. Jaargang 1996 (578-589)

[p. 11]

Rien van den Berg

Jagershuis

Zwaar tegen de aarde leunt het jagershuis;
van hieruit worden tochten ondernomen waaraan
geen wild lijkt te kunnen ontkomen. Maar aan
de dorpel sloeg de jager geen hubertuskruis;

hier werd de aardse wet geschreven die hemzelf
op zijn plaats houdt onder het gewelf van leven;
‘Ein schönes Weib in des Jägers bett
hat schon manches schwein das leben gerett’.

[p. 12]

Bruin

Dit is het bruin van zon, schuin op akkerland
dat stijfbevroren nog beloften in zich heeft.
Dit is een avond waar de Geest in zweeft,

een vos, een bos met reeën aan de rand,
dit is het bruin dat van God los-
gelaten, tegen vorst bestand de voren

blootlegt uit laatste sneeuw. Te horen
is het knakken van takken die bros
de sporen worden van een hertevlucht.

Een zucht, een snakken is dit bruin en een
gerucht: hier hangt iets in de lucht. Alles lost
bladstil op. Land, vos, takken wordt één schreeuw:

dit bruin. Hier heeft de winter al verloren.