Hollands Maandblad. Jaargang 1996 (578-589)

[p. 32]

Jan Baeke

Ascese

Zijn lichaam is verzwaard met dieren.
Hij heeft zijn spieren met bidden getraind.

Hij kan op ieder gewenst moment
- een regenbui, een brandend touw
een onvolprezen blik is al voldoende -
een zin boven zijn hoofd tillen
mits daarin een meisje voorkomt.

Een uur is niets. Een dag of twee
op een willekeurige plaats
in een onmogelijke houding
onder het volle gewicht
van een nauwelijks waarneembaar voorwerp.

Benijdenswaardig, groots
is zijn weerstaan:
Een zomer op het platteland trotserend
zonder een spier te vertrekken.

Hij laat zich aanrijden door een vrachtwagen.
Hij laat zijn huid met stof bedekken.

Hij staat bij een bushalte
aarzelend beschreven.
Hij beweegt.

[p. 33]

Routine

Hij kan een paard ontstemmen.
Hij kan anderen voor zich winnen
voordat ze hem verlaten
of in uitgestorven straten beroven.
Een man te verdedigen
is een zaak van vrouwen
die hij nooit zal ontmoeten.

Er is een routine die alle daders past.
Hij maakt een identiek geluid.
Zijn gestommel is slechts hoorbaar
in een lege kamer
in een reservaat van rinkelende telefoons
waar de vrouwen hun buit verdelen
en de paarden informeren
over hun verlangen.

Het zijn kleine voorwerpen
waartoe hun handel zich beperkt
maar geen pleisters, bloemen
of recepten.