Hollands Maandblad. Jaargang 1996 (578-589)

[p. 34]

Jaap Harten

Oudejaarsavond 1994 in een comfy & cosy home

Wie spreekt van een feest?
Oordeel niet te vlug. De gehuurde pianist
voelt zijn handen verschrompelen
en de gastvrouw wordt geplaagd
door migraine: opgebaard ligt ze in bed.

Haar kinderen loeien door de schoorsteen
want de butler kust zijn blaffer.

Feest, zei u? Nou, de kerstboom
ziet eruit als Sneeuwwitje met
ernstig vitaminegebrek.

En in de kelder, dat malle mausoleum
blijkt opnieuw dat de gastheer
een stiekeme flagellant is.

Alle invitees krijgen het koud,
struikelen over kinderspeelgoed
en worden door niemand verwelkomd.

Wat is er aan de hand?
Waarom brandt de open haard niet?
Waar is iedereen?

Geen muziek. Geen koud buffet.
Alleen een pril kindermeisje
dat de garderobe vult.

Iedereen wacht bang op het Uur Nul.
Gekapte dames met schandalig dure
juwelen kruipen klappertandend
achter de sigaar van hun heer.

Terecht. Machtiger dan een beul
dreigt opeens achter Sneeuwwitje de butler
en knalt zonder pardon alle gasten neer.

Buiten is het hondeweer.

[p. 35]

Fado voor een fabulerende kapitein

Sinds je met dat pompeuze vlaggeschip
in de haven ligt spreek je niets dan leugens

onze oren tuiten van pijnlijk ongeloof
je stem is door een lelijke laryngitis aangetast

toch speel je alles verbijsterend knap
fluisterende dichter of brullende Falstaff

maar de zuurstof om je adem wordt roet
atmosferische storing van wartaal

in de masten van je schip spotten kraaien
dat voorspelt faribolen en niet veel goeds

bezat je maar de zelfspot van een nar
die zijn citaten met humor hekelt

nu verniel je met chemische verwording jouw liefde
overspelige tulpen stinken naar gif