Hollands Maandblad. Jaargang 1995 (566-577)

[p. 32]

Marc Tritsmans

Quatorze juillet (een krantebericht)

Een dag van ijsjes en vuurwerk en
samen zaten ze nog even te wachten
op moeder naar boven om truien. Je
weet toch maar nooit. Men voorspelde

een koelere nacht. Vier ongeduldig
kloppende harten tot de vrachtwagen
kantelde precies voor de deur die ze
achter zich sloot. In de doodse

stilte na het krijsen van staal wist ze
wel zeker dat haar leven alleen was
gedroomd daar achter die nooit meer
te openen deur. En waar moest ze in

godsnaam met deze vier truien naartoe.

[p. 33]

Leeg huis

In het donker blijf ik op de overloop
staan. Betast de belknop en fluister
hun naam. Zolang mijn vinger niet
drukt, het vertrouwde gestommel

dus niet hoeft te beginnen,
niets naderbij hoort te schuifelen, geen
zelfde woorden me zoals al die jaren
moeten begroeten. Zolang blijft alles

daar binnen in de warmte bewaard. Ik weet
precies hoe zij daar zitten en praten.
Ongestoord laat ik hen verder bestaan.

[p. 34]

Relict

Dat het op die zevende dag in augustus
zo verschrikkelijk waar en onhoudbaar
veel te groot moet zijn geweest

dat zelfs met het botste zakmes deze
beuk aan je liefde moest geloven. En
zie wat twintig jaren hier sluipend

hebben aangericht. Terwijl boom zwol,
schors scheurde, werden letters langzaam
uit verband geschoven, brak het volmaakte

hart ten slotte middendoor. Of komen jullie
hier nog vaker soms glimlachend over de
hoofden van een handvol kinderen heen.