Hollands Maandblad. Jaargang 1995 (566-577)

[p. 27]

Jan Baeke

In afgelegen oorden

Soms lijken het de zomers
waar we waren.
De hotels waarin we over het verleden lazen.
Niemand kan tegen die betekenis.

Wat het ook is, het houdt nooit op
de samenloop van omstandigheden.
Als de radio ons
nieuwe bestemmingen aanbeveelt

cipressen, machine-onderdelen
het rekenkundig stelsel
dan tellen wij onze zegeningen.

We tellen onze spreuken.
We verstaan ons met elkaar
in de taal van de parkeerplaatsen.

Wie zegt ons waar de bestemmingen zijn
nu alleen de fabrieken
zich nog voorstellen
alleen de intriges
wisselen per seizoen.

Soms lijkt de zomer
het fortuin dat we vergokten.

We lispelen tussen de tanden
Sulina, Braïla, Sulina, Brest.

We verdedigen onze radio's.
We hullen het hotel in dichte mist.

[p. 28]

Uit de archieven

Hij is een dierenvriend.
Hij is een eigenaar van lotgevallen.

Steeds komen de paarden
zijn archieven binnendraven.

Hij is een roker.
Hij heeft zijn archieven verbrand.

Hij betreurt de eenvoud van de paarden.
Ze zouden wonderen kunnen verrichten
en denker kunnen worden
of succesvol prijsvechter.

Hij zoekt een toepasselijk woord
iets tussen kans en ketenen.
De paarden verbreken hun ketenen.

Hij houdt van de wetenschap
en van het woord circus.
Hij balanceert tussen zijn lotsbestemming
en het woord daarvoor.
Hij baant zich een uitweg.
Een dapper paard.
Een pugilist.

Hij heeft zachte handen.
Hij heeft de puzzel van de paarden
opgelost.