Hollands Maandblad. Jaargang 1995 (566-577)

[p. 19]

Emma Crebolder

Vos a

Er is een vos verschenen
het werd een lentedag
de beukebomen liepen uit,
men weet niet meer
of toen de grenspaal
er al was.

De kerkklokken luiden
nog niet, de vroege mis
is later, maar de processie
voor de vruchten van de aarde
heeft zich richting
Molenstraat al opgesteld.

De voorzanger geeft alle
heiligen aan de zwerm
die nazoemt door
tot in de Hellestraat. Daar
staat een grote noteboom,
er hangt een schommel in.

Sancta Anastasia, ora pro nobis,
a peste, fame et bello,
de ochtend gloort, van pest,
hongersnood en oorlog, verlos
ons heer. De bosrand nadert,
vos, jij hebt ons al gehoord.

[p. 20]

Vos d

In Absdale woont mijn tante
zij maakt tussen stenen vuur,
in haar genen is oud zwerven
uitgebroken, ik volg
haar door het avonduur.
De bessen zijn verwilderd
en omdat hier niemand
de stammen schildert
heeft een appelsoort zich
in haar schoot genesteld
zoet en fris, haar huid
is bruin en aarde ruik
ik in haar okselnis.

In de mooie kamer ligt
het zilver van de erfenis.
Zij poetst met weerzin
en hurkt nadien bij het vuur.
Ik zie gouden strepen
in haar iris.