Hollands Maandblad. Jaargang 1995 (566-577)

[p. 9]

J. Bernlef

Man met verlopen dienstregeling

Hele landstreken niet langer bereikbaar
doods glanzen lege rails in de zon
het rangeerterrein zonder een enkele wagon

Verzaligd bladert hij op het verlaten perron
mompelt de naam van ieder station
het knooppunt van waaruit alles begon

Hij klampt zich aan de tabellen vast
daarin heerst snelheid, aankomst en vertrek
daarin zingt nog het trotse lied der bielzen.

[p. 10]

Veulen

De golven van het denken
in kaart te brengen (niet wat
zij vervoeren)
hoogstens hun nabeeld even

trillend te koesteren
en dan weer weg te schenken
aan volgende schittering

Voordat gedichten beginnen, dat moment

Het kent nog geen grenzen
alleen spanning die om ontlading vraagt
bliksemsnel een beeld munt

Veulen dat nadampend nog
in de wei te wankelen staat.

[p. 11]

Hoogovens

De ondergaande zon stort zich
op pijpleidingen en schoorstenen
de zee kookt over de horizonrand

Dan vliegt het smalle langgerekte strand
plotseling als een landingsbaan in brand
zwart en vrolijk komen mensen aangehold

Zij zijn stoffage in een weidser vergezicht dat
wegdonkert in het museum van de nacht
bewaakt door hoge ovens brandend in de verte.

[p. 12]

Spel zonder net

De krijtwitte lijnen waarbinnen
de spierwitte spelers bewegen
regels gehoorzamend
onder een weidse hemel

Spelregels op grote hoogte:
zwaluwen wentelen
rond de gehoorgrens.

We houden 't droog, zegt A.
terwijl hij in de theetuin
een tosti
bestelt.

Tiebreak!

Wespesteek in het niets.

[p. 13]

Op zoek naar het labyrint

De draad van Ariadne langs
een lineaal getrokken leidt
regelrecht naar de Minotaur
midden in het klaverblad.

Er is geen sprake van een labyrint,
de weg loopt als een priemgetal
een en ondeelbaar voor hem uit.

Via voorgeselecteerde banen
komt hij bij de uitvalsweg
en ook het stoplicht
springt als
vanzelf op groen.