Hollands Maandblad. Jaargang 1995 (566-577)

[p. 24]

Jan Baeke

Il miglior fabbro

Ik kom N. geregeld tegen
hij mij nooit
en altijd verzuimen wij elkaar
de laatste woordenwisseling door te geven
of te wijzen op een sluimerend probleem
aangaande kennis en verlies.

Wij zijn beiden schrijvers, tenminste
hij is schrijver.
Ik reis als verstekeling mee.
Zijn stem is zachter dan de mijne
maar er gaan meer woorden in.

Ook hij staat weleens
aan de rand van de zee
maar hij begrijpt de golven.
Hij heeft vier vrouwen.
Ik heb vier vrouwen lief.

Hij is de laatste meester
noch de laatste leerling.
Hij heeft ons een treffende beeldspraak
nagelaten.
Ik leef naar die beeldspraak
alsof het de mijne is.

[p. 25]

Concurrentie

Jouw knechten zijn welopgevoed en goed gekleed.
Niet als de mijne, slordig handschrift
valse deuntjes.
Jouw knechten zijn meedogenloos.
De mijne overleden, eigen zaak, diverse filialen.

Ze maken zich voor mij onzichtbaar, zoeken
het gezelschap van jouw knechten op.
Ze annuleren mijn gesprekken en verspillen
het krediet van mijn wankele onderneming.

Jouw onderneming heeft niet veel te lijden
van de grillen van jouw personeel.
Als jij zou willen, kan je mijn knechten bellen.
Zij zijn bereid de boeken te verduisteren
die ik altijd al heb willen schrijven.
Jij hoeft je aan niemand te vertonen
om succesvol te kunnen zijn.

Van jouw handschrift is alleen bekend
dat het mijn knechten niet misstaan zou.
Het moeten dezelfde knechten zijn
die raadselachtige zinnen
onbekende teksten binnensmokkelen.