Hollands Maandblad. Jaargang 1994 (554-565)

[p. 22]

Mes
Wim Brands

In deze nacht woont een arme familie
van sleutels, een zwarte kam die
twee tanden mist en

een mager mes. Opgediept hangen ze
blind in de lucht, worden
gebruikt,

dan teruggestopt. Niets wijzer.
Ze vertellen elkaar kleine
verhalen

om dit te verklaren. Behalve het mes
dat op z'n zij ligt, in zichzelf
gekeerd - en wacht.

[p. 23]

Pas

Het meubilair in deze hotelkamer staat er
al jaren. Het mag daarom zwijgen, hoeft
niets meer te verklaren. Wat jou verplicht tot

zoeken op de tast naar wat je eigenlijk al kent:
een stoel, een bed, een kast. Maar het blijft zich
als het meisje uit het zwembad

gedragen dat de tweede keer niet meer weet
wie jij bent. Er staat een raam open.
Buiten is het stil, totdat een schelle stem

vuil water door de goot laat lopen.
Je voelt je betrapt in je eigen pas.

Zo was vroeger het zwemmen in de nacht.
Alleen toen nooit naakt, ook als je het was.