Hollands Maandblad. Jaargang 1994 (554-565)

[p. 24]

Biografie of de papieren bootjes
Y. Né

Terwijl je langzaam afgegraven wordt drijft daar nog
de zwaan tussen stenen en klei op een hogere vijver.
Gekapt en gehoed steekt het dorp je af: je bent maar
een dun laagje over barre, ingestampte tijd. Denk je dan
echt te ontkomen? Overal helpers die jouw ijle papieren
bouwsels op de regenplas in het slijk trekken en wat ze zagen
aan ongerept kijken omscheppen, in wagens gooien

[p. 25]

Provence 12.00 u

Een uitgebrande zonnebloem buigt door onder
het slijpzand van het krekelconcert. Strak elke
richting uit spant het geluid zich door het luchtruim
om een onzichtbaar monument te frijnen. Elke toon
is heet. Elk ritselen vlok en barst. Het geurt
naar gevleugelde stilstand, naar keramisch
omsloten, naar even breekbaar als dorstend zijn

[p. 26]

Graskantjes

Het onwillige, geel spetterende gras lacht, als het
trilt lacht het. Vanuit het versmalde op doortocht wil het
ontstaan en ontkomen aldoor, in vlammen uitslaan en werpen
het zaad in de as. Nu het nog steigert in zijn hemelsap
opwaarts, ontwart het zich uit wegschietend gedroom