Hollands Maandblad. Jaargang 1994 (554-565)

[p. 29]

Victor Grashof

Suikerbieten

We zaten in het café en dronken koffie,
sloegen traag de pagina's van de krant om,
want belangrijker dan het wereldnieuws was
wat we elkaar hadden te vertellen.

Plotseling gebeurde het: iemand zei een woord,
het woord suikerbieten. Hoe hij er op kwam?
Er zijn altijd woorden die uit de diepte
naar boven komen, onverwacht, lachwekkend soms,

woorden die een beeld oproepen van het altijd
natte najaar, bij voorbeeld, waarin ik,
terwijl het gesprek al ergens anders over ging,
jou zag, genageld aan een kruis van klei.

Raar beeld. Wat moet je er mee? Maar beelden
roepen woorden op, of een ochtend
aan de leestafel van een café, een suikerklont
die oplost in een kopje espresso.

Oudjaar

We maken de balans op.
Buiten valt de eerste sneeuw.

Ook al heb je geen zaak,
je moet toch op je tellen passen.

Want dit is een tijd met gaten,
zwart als de sporen in de straat.