Hollands Maandblad. Jaargang 1994 (554-565)

[p. 27]

Esther N. Segaar

Nu ik opnieuw hoor
de dingen die zij hoorden
verwondert mij
het waarom

‘Bied je aan’
‘Doe het licht uit’
‘Beveel mij’

Zeg dat niemand
van jou heeft gehouden
Kijk mij aan
en lieg (maar voort)
zeg maar dat
het praatjes waren
zeg het maar
omdat ik wel hoor

wat je niet zeggen kunt.

Zoals nu, weer teruggekomen
in jou, het huis
dat men alleen bewoont,
terwijl de deur openstaat

De voeten vastgebonden
aan de kale koude vloer
die wij proberen op te warmen
met zachte woorden

Zal het voorbijgaan?
Of zal het voorbijgaan
bij ons blijven
aan ons kleven
als het zoete zweet
van elke nacht...

[p. 28]

Door het vuur

Ga niet met mij om als met
je beste vriend, vriendin, collega
of gewaardeerde kennis.

Spreek niet achteloos,
noch bewust verhullend
mijn naam, als er
anderen zijn.

Plaats mij niet in de rij.
Wees mij niet vreemd.
Ontken nooit het vuur
dat ontstoken is,
liever:
brand je eraan.

Wij

Uiten ons in verontschuldigingen
van zoals we zijn, groot en klein.

Wat ik niet wil, wel doe,
dit valse kreng, deze lieve lust

(Wat ze je doet
en waarom)

Laat het simpel zijn
Luisteren naar jou,
wat je lief zegt,
dát.

Softly hidden response

De sluitsteen is zwaar
maar ik zal hem plaatsen
de kloof te duister
maar ik klim er over heen -
Op die plek in het hoge gras
ga maar liggen
als je wilt
ik ben grijpbaar

vindbaar en

bereikbaar.