Hollands Maandblad. Jaargang 1994 (554-565)

[p. 42]

Taco Meeuwsen

Paloeter bekeken

Ik ben het weer eens vergeten
Mijn wijze van spreken
Het lichaam kan zomaar ineens
In een vreemde jas steken
Een raar en hoekig stuk textiel
Alle knopen zoek
Tot op de draad versleten
Maar uit onkreukbaar brons gegoten
Armen prikken uit de mouwen
Knieën knikken onder het pand
Ledematen, lotgenoten
uit een ver en wrokkig land
waar ze mensen eten
Welbeschouwd ben ik
een samenzwering van vreemdelingen
gevangen in de keper
Eén ding hebben we gemeen
De rilling die we voelen
bij onze aanblik in een winkelruit
Die terloopse huiver
is van iedereen

[p. 43]

Een kuur

Ik moet het vreten temperen
Wie zweet er niet van schrik
bij de overdaad aan kleurstoffen,
geleer- en condenseermiddelen,
geur- en smaakversterkers
De voedingsdruppels, het krachtvoer
De zoveelste verjongingskuur van
muisgrijze motteballen
met de mest van Chinese dwergkwartels,
velletjes gedroogde bosui,
wortelpuree van een knolgewas en
vingerhoedjes onschuldige
ochtendpis van steppepaarden?

Een ander mens?
Een andere aarde!

Men neme
één haar
eentje maar
en klieve die
en fruite die
op hoog vuur
even glanzend bruin
en men plante
die haar terug
met zorg in de
korst van de kruin
zodat hij krult
en het hongeren stilt
op den duur

Zo ongeveer had ik
het gewild
De voodookeuken
van geestrijke recepten