Hollands Maandblad. Jaargang 1994 (554-565)

[p. 29]

Jan Schotte

De dichter is een boer

Cavaro was een boer en voor hem
hield de wereld op bij de horizon
de toppen van de Serra markeerden
de grens van het hanteerbare
zijn land op de oever van de rivier
zijn have en goed en zijn bestaan

Cavaro was ook een dichter die
's avonds zijn gedachten verwoordde
zijn verwondering neerschreef in
de taal van zijn beperkte land

de grond bewerkend legde hij zich
neer bij de wetten van de aarde
van het water en de hemel en zo
schikte hij zich als dichter naar
de bepalingen van zijn woordenschat
hoog zou zijn vuur nooit vlammen

nooit zou voorbij de bergen een
sterveling zijn woorden lezen
maar zijn arbeid op het land
werd door vele vogels gezien

[p. 30]

Het marmeren dorp

bij de marmergroeve waar ik de weg vroeg
vertelde een man met een grijs gezicht
dat in het dorp waar ik heen wilde gaan
wit-marmeren huizen stonden met muren
en trappen en zelfs kasten van marmer

toen wij het pad door de wijngaarden
waren afgedaald zag ik dat het waar was
en in de wijnproeverij zei de grijze man
dat vroeger ook de straten in het dorp
met marmer geplaveid waren geweest

buiten toonde hij mij in de hoofdstraat
een gedeelte dat in de volle breedte
opgebroken was en ik zag direct onder
de zwarte laag zeer hedendaags asfalt
het tijdloze onverwoestbare marmer

volgens mijn gids was er een tijd geweest
dat men zelfs schoenen van marmer droeg
en iedereen sliep onder marmeren lakens
ik heb het zelf meegemaakt zuchtte hij
dus dit verhaal kan best verzonnen zijn

(Het dorp is Borba in Alto Alentejo)