Hollands Maandblad. Jaargang 1994 (554-565)

[p. 21]

Jan Baeke

Ancien régime

Kijk, hier staan ze naast elkaar.
Ze zetten nu alvast de toon
voor hoe de jaren straks gaan heten.
Romeinen 7, wederopbouw
- wat ze nog niet weten.

De toekomst is al bijna klaar
en maakt zich los van het decor.
Een vliegtuig dat ze overstemt
althans dat kun je er in zien.
Eén been verdraaid, het andere leeg
in de verkeerde schoen.
Ze lijken erg op hun portretten.
Waar ze niets aan kunnen doen.

Komen en gaan

's Zaterdags, tussen twee veldslagen door
loopt hij binnen.
Eerst de kleuren van zijn smaak
dan zijn gewicht. Dit meert hij af.
Zijn navel rust tegen de bar.
Punt, contrapunt.

Hij stemt zijn vlees, hij zet zich voort
in zijn omgeving.
Drinkers met een omvang, filosofen
van formaat.
Ze worden in hun spraak gehesen.
Hij doet zijn dagindeling na.
De anekdote houdt hem levend
tot zijn 10 20ste glas.

Dan valt zijn mechaniek aan duigen.
Zijn romp trekt krom, ook zijn gezicht.
Hij krimpt terug, wijst nog ‘mooi vrouwtje’
waar ze was
en legt een meier op de bar.
Dat hij van alles heeft te doen en meer.

Er vliegt een onbeholpen vogel
door zijn grijns.
Hij mist de uitgang op een haar
verdwijnt voorgoed in zijn gewicht.

[p. 22]

Die Unvollendete

Ze werkt zich uit. Zang en publiek
tot aan de ruis, haar slotakkoord.
De spiegel spiegelt het applaus
de microfoon die stofzuiger wordt.

Nu is ze moe en opgelost.
Haar handen lijken van karton.
Ze draait zich in haar oren om.
De kamer vloekt met de muziek.

Wat in haar schuilt
waar zij nooit kwam.
Ze ligt verdubbeld op de grond
door haar bezongen en fysiek.

Zo is zij aan de hand. Haar stem
is niet gespeeld
maar die wanhopige beweging
van haar mond.

Ingelijst verleden

Waar jij nu bent
valt niets meer te beramen.
Alles past, jouw afmetingen bijvoorbeeld
en wat je verder zoal negeert
leunend tegen onbezorgde luchten -
tussen de details en het gedachtestreepje.

Dit ben jij een keer geweest.
Alleen het onderschrift ontbreekt
verwijst naar jouw onbereikbare gestalte
tussen de regels door.
Een beetje mank, onscherp
en enigszins uit het zicht.

Het is verwonderlijk.
Na al die jaren herken je het direct.
Dit is een gebruiksaanwijzing.