Hollands Maandblad. Jaargang 1993 (542-553)

[p. 29]

[Jan Baeke Gedichten]

Jan Baeke

Genealogie

Een familie
in de kracht van haar geschiedenis.
Jurken als rozen
met opvoeding verzwaarde gezichten.
In hun volmaaktheid monoloog
zoals een heilige in het diepst
van de verleiding.

Alleen de laatste broer bleef
kleine man werd missing link
tussen zijn jeugd en ouders in.
Hem werd een ziekte ingevlogen
die zijn hoofd een beetje zoek maakt.

De kinderen voeren hem gebak.
De ouderen verzwijgen hem zijdelings
maar noemen in één adem
hun bestemmingen, de kleine man
het geld van de familie.

Hij werd nooit degene
die zij vroeger in gedachten hadden
maar zijn onschuld doet het goed
op een zonnige namiddag
tussen het met zorg gekozen meubilair.

[p. 30]

Exegese

Op een morgen staat ze daar.
Haar meningen weer dichtgeritst
genezen naar men heeft verklaard
op een dieet van buitenlucht en pillen.

Ze neemt de bus, vraagt naar de stad
stelt met haar hand de bochten bij
ondertitelt de gesprekken, volgt
het liedje in haar hoofd, een stem

die door de zomer daar landt
waar zij nu niet meer mag komen
in die verdwenen tuin op het zuiden.

Toch is zij teruggekomen
om haar voetafdruk te zien
om moed te vergaren
en een opening te vinden
ergens in, ergens naar toe.

Kringloop

Ze hanteert haar vork als een penseel.
Het is zijn doorgekookt portret.
Ze laat niets heel. Het dampt en ademt
door haar fort.
Ze veegt haar handen buiten westen
aan haar schort.
Ze luistert naar de krant
die in de kamer wordt versneden.
Eens was ze klein en vol geloof.
Laat het bestaan. Heer, geef ons heden.