Hollands Maandblad. Jaargang 1993 (542-553)

[p. 27]

Paul van Capelleveen
Inscripties (1)

I Stilstand

In het museum zag hij zijn lichaam
weerspiegeld in een hoge vitrine:
deze schim, donker en bleek tegelijk,
vervulde hem met stille weerzin
en maakte hem volstrekt immobiel.
Alleen zijn ogen werkten door.
Hij zag aan zijn voeten een inscriptie
van een bolle, loodgrijze vogel.
Eigendom van Musshallim-Marduk,
priester. Babylonisch gewicht,
in de vorm van een eend.
1 Talent is gelijk aan 30 Kilogram.
Zijn lichaam, afgekeurd door landmacht
en minnaars, te licht en te smal
bevonden, dit ‘akelig dun karkas’
van bijna zestig kilogram,
het concentreerde zich en keek.
Ach wat! dacht het: Ik heb talent.
Wat heet! Ik heb er twee!
Als ik wil leg ik net als die eend
mijn kop te rusten op mijn rug.

II Hard en zacht

Hij zoekt voor mij een nieuwe vriend.
Dat hakt er in.
Ze zeiden dat hij laatst zo aardig was.
Als een maan
keert hij steeds dezelfde wang mij toe.
Hij eet een kolombijntje, proeft mijn pis.
De commotie wordt bewaard, niet voor
dromen,
de dromen zijn op, maar voor de seks:
ik zie de insnede van het elastiek aan
voor de eerste rimpel op zijn kont.
Mijn lichaam naakt, zijn lichaam naakt,
en ruzie neemt de geur aan van het bed.

[p. 28]

III Als een kind

De volgende erectie komt over een maand.
Ik ben niet die ik was en dan nog:
men is alleen 's nachts zichzelf,
als het middenrif stilvalt.
Schichtig. Oeverloos. Slaapdronken.
Kont en kop dagen uit. Welk kind zou niet
het eigen lijk betasten, als het kon?
Ik neem een tweede slaappil. Met effect.