Hollands Maandblad. Jaargang 1993 (542-553)

[p. 29]

[Jan Baeke Gedichten]

Jan Baeke

Onvoltooid

Ze is zijn vrouw. Dat is een vraag
waarop zij antwoordt, iedere dag
met ieder uur dat zij hem wacht.
Hij is de man in haar volgroeid.
Zij blijft zijn onvoltooide bruid.

Haar hand tast de omgeving af, slechts
dit goedkope schilderij.
Niets dat wil wijken. Niets bewijst.

Ze tikt haar adem in model.
Het rinkelt in haar vlees, wordt blauw.
Wat werkt?
Straks kruipt hij aan, blind van de dope
en door de whisky aangevreten.

Ze drukt haar wang tegen de ruit.
De avond dooft. Het tuinpad buigt
onder een snel naderende schaduw.

Cul de sac

De hitte vilt het doodvermoeide land
legt de rivieren
tot op hun bedding open.

Langs de rafels van de middag
reizen mannen vrouwen wonden
naar de halte waar hun huizen staan.
Treinen vluchten af en aan.
De zomer gaat genadeloos tekeer.

De dorpen hangen uit het lood
dragen taal en teken van de jaren
die voorgoed zijn heengegaan.

Een trein stopt.
De reizigers rennen zich weg.
Tot de ochtend om zich heen grijpt
ligt het schaars betegelde station
er lamgeslagen bij.

[p. 30]

Vastberaden, ongewis

Ze heeft zich strijdbaar opgemaakt.
Haar nagels woest en scherp gebeten.
Niets wordt haar in de weg gelegd.
Ze heeft haar liefde nagemeten
wat ze verloor opzijgezet. De rest
mag mee, maar blijft verdacht.

Dat haar verschijning ons verwart
het is haar om het even. Ze stuift
als manna door het leven, voedt
wie zij zich heeft bedacht.
Ze kent de vrouw die ze wil heten.

Eén ding komt ze maar niet te weten.
Waar bevindt zich nu de ziekte
die haar later zal omarmen.
Steeds denkt ze:
Als zij toeslaat, mij verknipt
laat er iets nagebleven zijn
dat mij betovert met zijn charme.

Heldenleven

Kinderen, zegt hij, zijn vaak
mooie dankbare machines
al weigeren ze wel eens dienst.

Zo'n man is hij, verspilt geen woorden
maar geeft ze prijs aan hun gelijken.
Groeten die zich niet verstaan.
Een uitzicht dat op niets wil lijken.

Als anderen hun hond uitlaten
jaagt hij zijn kudde door verlaten buurten
volgt oude leuzen, ongelezen kranten
een duur gekochte vrouw op een reclamezuil.

Wie hij verslag doet haalt zijn schouders op.
Details als deze dienen hun vergeten.
Dat zij hem daarom niet geloven
moet voor u geen reden zijn.

Kijk zelf hoe hij vanavond
langs de goten wervelt, het stof
van wilde olifanten in zijn kielzog.