Hollands Maandblad. Jaargang 1993 (542-553)

[p. 33]

Pieter van Exter Bij een oude foto

Oom Gert,
ik ben u nog niet vergeten
al staat u bescheiden uitgemeten
tegen een haag van bladeren
en een effen lucht.

Uw wereld was wat aangevreten,
het denken vaag en vlug versleten,
doch wel nam u een hoge vlucht
zonder wiekslag of enig windgerucht.
Ik kan u maar niet vergeten
oom Gert.

U staat daar in uw knappe pak
met stropdas, vest en binnenzak,
de armen langs het lijf gegleden.
Naast het pad, zo vlug betreden
door allen die meer plaats bekleden,
neemt u uw nederig gemak.

Misschien zal god u nog wel wreken
op allen die u laf ontweken
uit angst voor het onzalig lot
dat liefdeloos u zonder grenzen
voor uw levensdagen had beknot
en al uw trots had weggestreken.

U bent mij al ver vooruitgegaan
en volhardt reeds lang uw restloos zwijgen,
doch vanwaar u naar bent uitgeweken
komt u tallooz' keer weer neergestreken
naast het zandpad, de bloesem en de vlier.

Dan denk ik vaak: ik houd hem hier.
Doch wie vervuld is, moet mij wel ontstijgen.
Lief en leed zijn door u ver vergeten
en van goed of kwaad hebt u nooit geweten.
Ik moet maar zien of ik 't zover kan krijgen.