Hollands Maandblad. Jaargang 1992 (530-541)

[p. 26]

Jan Lemmens

op zijn dagelijkse tocht door zijn huis
stad en land onder een dak, aarzelen
zijn vingers bij het schaakbord in de
speelzaal, hij snuift het gesteven

linnen, zaagsel, brood, in het leeg
theater zit hij neer, hoort weer satan
krijsen dat god het mensdom horig is
blijft staan bij het herstellen van een

luit, ziet zichzelf, vormelozer nog
weerspiegeld in de kolven van de
alchimist, steekt zijn ogen in het
meisje dat borduurt en acht het tijd

de patio te betreden waar hij door de
open deur zijn roodfluwelen bidstoel
leeg voor het altaar ziet, eerst moet
het kermen worden stilgezet, in alle

rust wil hij zijn heer bedanken voor de
slechten in zijn stal die hij door gloeiend
staal en het rekken van hun leden op het
nippertje van het eeuwig branden redt