Hollands Maandblad. Jaargang 1992 (530-541)

[p. 24]

Grietje Koeman

Vóór sluitertijd was ingesteld
- na lang verschikken, verplaatsen,

herbeginnen -

en met een kleine klik,
aangaf dat ik een kleuter met
een theeserviesje was:
- de flits van het toestel deed mij schrikken

maar dat staat er niet op -

Was ik een blij kind, onwetend.

Nu, vastgelegde beelden
rond mijn stoel opstellend,
weet ik niet zo zeker meer
of ik het was.

Was mijn beeld, voor het oog een feest,
vóór de sluiter zijn kaken dichtbeet,
niet reeds op weg in de tijd?

Ik denk dat ik toen was geweest.

[p. 25]

Ben ik

 

De weg,

 

langgerekt obstakel

 

ga ik lopend, zover ik weet.

 

Een eind is er niet

 

als ophouden van een bestaande situatie

 

eind moet heten.

 

 

 

In de berm

 

ligt listig liefde te wachten.

 

Ook haat:

 

Als het dan liefde en haat moet heten.

 

Voorbeelden ontbreken.

 

 

 

Onwetend ga ik voort.

 

Niets dat ik herken zoals het hoort te zijn

 

of wat ik hoor te weten.

 

 

 

Vóór mij bestond er iets

 

als het dan iets moet heten.

 

Er was een zekere aanwezigheid.

 

Duiden kan ik niets,

 

toch blijk ik te bestaan.

 

Als een leeg spoor achterlaten

 

dan bestaan moet heten.

 

 

 

Want over de weg

 

lopen mijn voeten

 

waar al eerder gegaan is

 

en ook steeds terug.

 

 

 

Al zal ik dat wat toen aan mij voorbijging,

 

voorbij heette te gaan

 

nooit ontmoeten.