Hollands Maandblad. Jaargang 1992 (530-541)

[p. 30]

Jaap Harten

heeft nu koude voeten
ligt verkreukeld in de prullenmand
is gebluste sneeuw
heeft zijn paraplu opgerold
staat bij Madame Tussaud
een koppig beeld dat yesterday
tot een anekdote maakt

Vergeten alle alarmerende telefoons
het gekrakeel van vakbondsleiders
de pudding die een molshoop bleek te zijn

Het daglicht van 1.1.1992 piept pril
ik heb al plannen om jaloers op te zijn
en stem mijn wohltemperierte klavier

op een scherpere toon dan yesteryear
dat toch nog ontploffen kan
als een verborgen bom uit wo ii

Ondanks de vaudeville van vuurwerk
weet ik dat er vaak explosief
materiaal in de prullenmand tikt

Zo snel leg je die yesteryears
niet het zwijgen op

Doen dwingt respect af
een groot misverstand

luisteren naar zoemend bladgroen
stil denken is een beter begin

de Führer aller germanen was daadkrachtig
zijn voetveeg Eichmann volgde hem

Jacques Bloem daarentegen verweet men luiheid
hij schreef vaak niet meer dan één gedicht

per seizoen, bezonken zijn hoofd
buigend voor de ‘imminente dood’