Hollands Maandblad. Jaargang 1992 (530-541)

[p. 34]

Cees Verraak

Bij binnenkomst zijn grijns, stoppels krabben,
kleine oogjes, brokjes roddel, bestellen,
een saffie, tapkast houvast, het is weer zover.
Hij stinkt, zelfs geen tyfuswijf voor verschoning.
Men zegt dat het een ziekte is, zijn verleden,
evenzeer zoveelhandse porno naast zijn slapen.
Enkele jonkies, zwijgend. Bij vertrek ‘Dag
direkteur!’ zijn duidelijke gang, grijnzend,
jaszakvuist, leeftijd gokken. Thuis lege flessen
vol gedode tijd, zichtbaar de gezelligheid,
in de asbak blinken scheermesjes tussen de peuken.

Een vrouw ontmoeten op een granieten trap,
glimmend van zo veel romantisch rendez-vous.
Kan het gelikter? In de juiste bar wellicht.
Een vrouw, make-up, kortgerokt, een jonge
vrouw met opgestoken blonde haren. Vermelding
van haar ogen, bewegen, een zwart b.h.-bandje.
De eerste woorden wisselen, voorzichtig, onze
namen laten zich raden, treuzelend. Zoet
haar drankje. Kakelverse onrust, het nodige
overbodige, wankel op die kinderlijk broze
hoogte van lust en pastiche. Volgt close-up.

[p. 35]

Drie bier

 

Het verleden heeft weer eens goede zin.

 

Het fluit en zingt over de jongens die we waren:

 

graalridder Parsifal en brahmanenzoon Siddharta,

 

langharig en idolaat van groepen en hoezen

 

- manna voor onze dweepzucht en schoolagenda -

 

en dat er zo ongelofelijk veel gebeurde.

 

Wierook, wiet, strips, kattepis, gekleurd licht,

 

muesli, veilingkistjes, stekjes, kaarsstompjes,

 

vermengd met White Rabbit, Hot Rats and Blind Faith.

 

Oude vrienden, dat zijn we.

 

Ik neurie Those were the days en bestel twee bier.

 

Hans Magnus Enzensberger komt binnen.

 

Hij neemt de tijd ook op en besluit harteloos:

 

‘... en voor de rest bungelde de tegencultuur

 

aan haar koptelefoons.’

 

‘Ach, auch ein Bier?’