Hollands Maandblad. Jaargang 1992 (530-541)

[p. 27]

Cees Verraak

Een winteravond, sneeuw, kroeg na kroeg,
reikhalzend naar een warm gebaar, een
lekker wijf. Het verlangen verglaast snel.
Alweer bezopen en huiswaarts gaat het,
langs een onbelopen bospad. Een feeërie,
ontnuchterend en daar heb je het gedonder al:
van achter een eeuwenoude eik verschijnt
een donkere, onbevlokte gedaante.
Zijn bronzen stem dwingend, een opdracht,
ik huiver en luister. Mocht de komende lente
nogmaals niet verward kunnen worden met
de ware liefde, dan komt hij weerom en
dan zal hij mij voorgoed verblinden.
O jee!

Ik kijk op van de naam die dwaas
duidelijk het geroezemoes ontsnapt en
meer dan dat: ik zie haar zitten.
De oogjes zwart omrand, popachtig nurks,
de charme van een literfles Wild River,
filtersigaretten en charivari, maar
ze kijkt niet op, noch bekent ze
anderszins, ze is het niet. Nauwkeurig
spreekt de naam mijn manier van kijken aan,
niet Belinda die ik hoor te zien.
Het is d'r zus.