Hollands Maandblad. Jaargang 1992 (530-541)

[p. 29]

Annetje Reens

Langs de lijn der seizoenen
glijdt de lijn van de grens
tussen schaduw en zon,
verschuift het verschil
tussen koud en warm
elk jaar opnieuw
onherroepelijk
word ik verrast door koude
die gisteren nog niet koude was,
door een gekrompen warme plek
waar ik mij nog koester
tegen beter weten in, maar toch

De dagen zijn geteld;
ik moet van binnen stoken:
de dood moet warm ontvangen worden.

Een oud genieten, een oud verdriet
komt mij elk jaar opnieuw belagen;
geheel oud worden zal ik niet
zolang ik steeds weer moet verdragen
wat mij als kind al heeft gekweld
op deze eerste zoele dagen:
belofte als een zoet geweld
en tegelijk een vreselijk knagen,

een wrang gevecht, niet meer te keren
dan door een dood van voelen; moet
ik dankbaar zijn dat het zo woedt?
misschien zal ik nog ooit eens leren
schoons te genieten zonder pijn;
heel oud zal ik dan geworden zijn.

[p. 30]

 

Toen ik kind was

 

werd elke beloofde

 

prettige gebeurtenis

 

een feest van nu;

 

wat er achter lag

 

was er niet.

 

 

 

Later werd elke beloofde

 

prettige gebeurtenis

 

een klein feestje

 

in het naast verschiet;

 

ik wist dat er achter

 

wat anders lag.

 

 

 

Toen

 

werd elke beloofde

 

prettige gebeurtenis

 

niet;

 

ik wist alleen

 

wat er achter lag;

 

het verre vernielde

 

het naast verschiet.

 

 

 

Nu ben ik oud

 

en elke beloofde

 

prettige gebeurtenis

 

ontvang ik, niet zonder dank;

 

maar ik weet dat anyway

 

all my pleasures are like yesterday.

blauwe hemel
achter glas
zachte zomer-schaduwen
achter glas

het gezond-zijn van het genieten
en het ziek-zijn van het ziek-zijn
schrijnt, schrijnt

[p. 31]

 

horen is zien

 

is voelen op de huid:

 

dorpsklokken luiden

 

door zomergeruis

 

van heel veel vogels en ver verkeer

 

en fonkelende bomen,

 

zij en ik bewogen en gestreeld

 

door warmte; oerbeeld

 

oerklank

 

die ik altijd en overal

 

met dichte ogen wist

 

en weet.

 

(... Cloches à travers les feuilles)

Watch your language, someone said,
and I did (to my dismay,
for when all the words were laid
inspiration flew away).

Venturers into vernal time,
lifelong addicts to a life
anterior, willing victims of
dementia praetèriti;
indulge your raptures, look for lost
momentous moments of the then,
investigate your lands of yore,
rebuff Time's tyranny, as does that
nestor of mnemonic maniacs,
affirmer of the most minute
beloved contents of the past,
of atmospheres, concomitances;
keen keeper of nostalgia's goal,
obsessed consoler of obsessed
venturers into vernal time.

[p. 32]

 

subtle, subtle

 

are our contacts,

 

your antennae

 

invisibly fine,

 

and therefore mine, adapted, too,

 

to play the dangerous game

 

of not hurting.

To a lady, on giving her a present of the poems of John Donne

Jewels you will find here written,
Of thoughts, of words, the soul to nourish,
Here sung by that true bard of Britain,
Not equalled for his mystic flourish.
Despair, remorse, love, doubt, delight,
Of these he sings in wingèd verse;
No agonies he e'er denied,
Nor love's sweet sting or bitter curse -
Enjoy, sweet madam, then, his light.