Hollands Maandblad. Jaargang 1992 (530-541)

[p. 31]

Martineau

laat mij niet blauw aanlopen
praten met een teveel
aan goede woorden
laat mij kijken met het ja van
een verlegen meisje
geen schroeilucht uit mijn keelgat
van de rappe taal
hoe groter en groter
en nog hoger en bewogen
het allerhoogst
daar jouw gouden vogel
vol verlangen plukken uit de
wolken
ik weet niets van getallen die
nodig
zijn voor het evenwicht
ik weet dat een boom zich
goed genoeg vindt met een peer
meer of minder
zo heb ik nog twee handen
niet voor het breken van ijzer
maar voor het gebaar
om langs het lijntje van je oor
over je wenkbrauwbogen
naar je andere oor
je aan te raken
en dan rondom en daartussen
voor alleen maar het plezier
hoor je?
luister je?

ik vloog en viel
van hoog
je venster binnen
hier slaap je
donker naakt
in de geur van
je glimlach
en rondom je
kussen de
onzichtbare onrustdieren
loeren
kleven op je muren
ik waak
en jij
jij slaapt diep
in het gedicht
jij slaapt je lichaam

[p. 32]

 

zingend stil

 

tot de vogel

 

tot de bloem

 

tot de tram

 

en de kinderen

 

een nieuwe ochtend

 

vieren

 

tot de regen

 

lichtbundels van

 

even zwevend water

 

je wekken

 

en dan vlieg ik

 

hoog en hoger

 

ver weg

 

ik groet je

[p. 33]

 

Met mijn oor in de wolken

 

naar het maanlicht luisteren

 

 

 

in een zee

 

van fluwelen bloed

 

nachtblauw

 

 

 

ben ik een triomfboog

 

over je lichaam

 

 

 

al blijft de dood

 

binnen de cirkel

 

de schaduw

 

van het lamplicht

 

 

 

wil ik mijn jonge groene woorden

 

bladstil rondom mijn mond

 

 

 

je lichaam is

 

een warme dag

 

in een onuitroeibaar leven

 

 

 

de radio speelt

 

en telt de doden op

 

in driekwartsmaat

 

 

 

Rondom ons staan de dingen gereed

 

hebben het oude antwoord

 

 

 

onveranderd

 

alledaags

 

 

 

kachel

 

naaimachine

 

bloemenvaas

 

 

 

nog even

 

 

 

de vogels polijsten een nieuwe

 

ochtend

 

 

 

naast ijzeren echo's

 

achter de trams aan

 

 

 

jouw naam tussen het bed

 

en de wereld

 

 

 

klimt

 

 

 

boven de schaduwen

 

van al vertrapte boeketten uit