Hollands Maandblad. Jaargang 1992 (530-541)

[p. 23]

Y. Né

een deur vind ik en ga
naar buiten, waar de tobbe
staat, met regenwater, en
de oude fiets daartegenaan

en het ruikt er naar nat
hout, o onze tuin is zo
robuust, vol sterke bomen
niettemin ommantelen ze

pijn, ademend dat geen
plek echt nu te proeven is
- en de hof is zolang al
verlaten - net als jaren zelf

niet troosten kunnen maar
in kringen eromheen gaan
staan, al wat vindbaar is uit
argeloze bodem dronken

- o die geur

is er een waarmerk?
in dit hanglicht, nabij
je nachtelijk zenit

in handgoed blikkeren
somtijds beginselen,
zij lezen je uit was

wolkgroen, plaatsbewijs,
lila streken, het restant,
van een gezicht

een beetje maar wezen:
in de ogen gestrooid, en
loom bespeeld licht

voor het op een helder
prikje zich afstemt, in
een weids, obscuur doek

[p. 24]

voorplein

 

je staat hier al heel,

 

heel lang, op het plein, ergens

 

heen te staren, de wind vlucht

 

uit je manen als je opschrikt,

 

met een ruk je blik licht uit

 

de tegels, het gemeten wit

 

 

 

je luistert - het is meteen

 

stil ook - niet één - en leeg

 

 

 

aanspreekbaar en niet

 

weten wat je doen kunt met

 

daarbovenop die helle

 

lampen, in een schamel hemd zo

 

afgedragen, dat van dat

 

nog ontdoen, na niet gaan komt

 

 

 

ontwaar je een plan -

 

in het kristal? - nee - je ziet

 

op een asgrauw gordijn uit,

 

tot de draad toe verrot, voeg nu

 

je bij de onzichtbare

 

speler, daar veel meer je nog

 

 

 

afstanden afleggen zal

in de avond is plaats
nog - dun, zo bewogen
dat bloed van wat voorbij is
gaat - de eendagsstamp -
die eer de ochtend al brak

van vlees is indruk
oervast, rad, weerom, ontgaan -
mijn oostland vederlicht,
want buitentijds ontstaan -
de adem raakt aan hoeven

van nachtmeeldraad is het
vreemde paard gesponnen, slaaf
van dag en licht, wist ik
dat nog niet? - met elk begin bijt
weer het mij ontluisterde los

[p. 25]

 

- bij de een drong het

 

binnen en iets later bewoog het

 

allen - dubbelblind misschien

 

is elk begin en - de schok -

 

van deze vaten maakte het

 

eenparig kuiphout uit eenzelfde

 

stam, voor 't derde ingekerfd - zie,

 

maar nu en dan blinkt in

 

tweestromenland een oog

tot aan de tanden in stof kom ik
op, bezet geen plek nog, klein wit
banier aan 'n bootje op de vaart -

dit nu is het grote full-color
stuntwerk: beeld ('t verstopt zich achter
kinderen, die rennen, op straat) -

veel gezichten, steeds de spiegel die
beslaat met echo's, ademloos
van dingen, die ik me heel niet heug -

hoofd onder andermans hoede, nee
geen pit - strengen gaal, geen zingend
rood - krantekop op kleedwol, kiek van

iemand, in handenvol grijs, verkleed,
die beelden prijst - lood al - na
uitgedraaid, hoor ik het strijdorkest -

plots hemels vuurt dit aandrang af, tot
dans! mijn vliegwiel zwenkt terug, waalt
dans, dans - dans ik? - muren buigen zich

tot bij, luchters dalen en de ruimte
krimpt, krimpt - of ik ooit streefde naar
apotheose, schitterende,
waan! - zie: op dit toneel is slechts een
deur, kier, en enkel streepwit -