Hollands Maandblad. Jaargang 1989 (494-505)

[p. 20]

Marianne Pastor
Twee gedichten

1

Niet voor ik mijn voet ontschoei - en hoor
ook deze voetstap klinkt niet meer;
niet voor ik mijn stem ontdoe van mij
en buigend ben van klei en tuimellicht -

Want was er tussen ons niet altijd
wachten, uitzien naar dit laatst verlies?

Ja dan ben ik ongedeeld en hier
herberg voor het dampende ploegland;
in mij schuilt de dijk, het lage dak -
en in de voren daalt de lucht
af in zijn beeltenis.

2

Opdat ik leeg werd en de velen opnam die vergingen -
onder het gewicht van doden pas mijn grond vond -
en opdat ik niet verwaaide maar van allen
hier de diepe voetstap zet: Hier aan de Waaldijk
staat het huis. Ervoor de bomen waarin zij
bij nacht en onheil de lantarens hingen.