Hollands Maandblad. Jaargang 1988 (482-493)



[pagina 39]
[Eva Gerlach Twee Gedichten] Eva Gerlach
Lig stil Eens was je scherp als kiezel maar nu eelt mijn leven heeft verbonden merk ik niet vaak dat je mij aanraakt. Vanmorgen riep ik je zo hard dat ik hen wakker maakte, zij moesten links en rechts van mij, de kamer stond aan zes stenen kanten om ons heen, verlangen dat je nawou door de ramen lag stil en werd te dragen, als je beeld.
Tot een steen Heer kiezel, fijngenerfd, herinnering gaat u niet aan, uw losgeraakt bestaan neemt magma terug uit mijn hand en verdeelt zich over lucht. Hoe vanzelfsprekend zinkt u tot geluid wanneer ik met u smijt in mijn onvaste tunnel; geef mij uw echo, het dunne slaan waarin ik woon wel bent u wit maar wat is dood voor u waarop ik wacht als water op de stroom