Hollands Maandblad. Jaargang 1987 (470-481)

[p. 30]

Drie gedichten
Toon Tellegen

1

Een kamer en een bed,
een dokter en zijn stethoscoop.
‘Ik laat u nu alleen. Ik verwacht niet dat het nog lang
zal duren. Hooguit een minuut of tien.’
Een medisch blad, zijn binnenzak,
leest aan een tafel,
geur van zure aarde
in een cirkel om hem heen.
Na tien minuten, zijn schouder.
‘Ik kom’, trekt zijn stropdas recht,
onderzoekt een oog.
‘Ja’, zegt hij, knikt, knikt.
Rek me uit, loop door de kamer, ga zitten aan de tafel,
kijk even uit het raam. Heesters.
Regen.
‘Koffie?’ Stel vast hoe laat het was.
De dokter pakt zijn boek met troostende woorden.
‘Zij heeft in elk geval niet veel...’, leest hij.
‘Het had veel erger...’
En ook ‘Gelukkig dat...’ en ‘Ach...’ leest hij,
en bladerend, zijn stem nadrukkelijk aarzelend,
tenslotte - hij kan het boek nauwelijks torsen -:
‘Het is misschien maar beter zo.’
Troost zichzelf.
Zuurder nog de aarde.
Vergroot: verdriet, verdrietiger, verdrietigst en verdroot.
Laat de dokter uit, vergelijk het leven met iets kleins
of zo.
De dokter ziet dat niet zo. Moet wel.

[p. 31]

2

De een zei: ‘Het is misschien maar beter zo..’
en de ander schaamde zich zo diep
dat hij voorover viel.
En de een zei: ‘Ja...’
en de ander riep dat hij nooit iets zou beamen, nooit,
en dat hij nergens grond zag voor zijn benen
en liever modder was
dan niets
of een gedrocht,
en dat afgronden hem niets konden schelen
of dat niemand hem verstond.
De lucht was vol rumoer
en stof.
En bij het weggaan botsten zij tegen elkaar, hun koppen,
dof,
en de een siste, wit van gif
en achterdocht,
en de ander beet op zijn lip, zo hard
en grof
dat hij nooit meer iemand zou kunnen kussen.
Buiten tsjilpten mussen,
sloop vertwijfeling in het rond, zocht
en vond zijn prooi.

3

Het regende
en ik zou je nog vertellen...
Het regende
en ik was razend op mijzelf en op mijzelf
en op mijzelf.
Het regende
en ik dacht aan een botsing, aan een schroefje,
aan een vloeistof.
Het regende
en ik woog mijn leven, woog jou niet mee,
het woog niets.
Het regende
en het was herfst
en het werd op een heel ingewikkelde manier
weer zomer
en het regende
en het was misschien maar beter zo...
Maar wie zei dat? Wie??