Dit is ook de essentie van de wetenschapsman Hillenius; primair was hij wetenschapper. Ook in zijn vak, de diersystematiek, in het bijzonder de herpetologie, inspireerde hij. Dick heeft generaties herpetologen opgeleid. Terecht heeft hij gesteld dat cultuur, waartoe ook de wetenschap behoort, niet overerfbaar is, maar wordt doorgegeven en dan alleen vanuit hiërarchisch hoger geplaatsten. Zonder het zelf te weten of te willen weten bevond Dick zich door zijn charisma en kennis op een zodanig niveau dat hij cultuur en wetenschap doorgaf, en dat in zijn geschriften - literair of wetenschappelijk - blijvend zal doen.
Als middelbare scholier was ik reeds gegrepen door de schrijver Hillenius. Ik wilde naast het werk van Louis Paul Boon de hele Hillenius-collectie compleet hebben. Vreemd is het later in mijn funktie in het Zoölogisch Museum een bepaalde relatie met Dick te hebben. Als ik het met hem over het werk had, sprak ik niet zozeer met een collega, maar veeleer met een idool, met een naar mijn gevoel hoger geplaatste. Dick heeft invloed gehad.
Zo voelt het hele museum dat. Dick Hillenius is niet alleen maar een onderdeel van de geschiedenis van het Zoölogisch Museum, hij heeft het zelf beïnvloed, het museum zelf mede gevormd. Wij zullen hem missen, hij was een fantastisch mens.
Dick, ik had dit eens bij je leven en bij een passende gelegenheid willen zeggen. Dat kan nu niet meer, maar het moest nu wel gezegd worden...
8 mei 1987
(uitgesproken bij de begrafenis)
Auteursrechtelijk beschermd